Met het gehoororgaan kun je geluiden uit je omgeving opvangen. Geluiden zijn trillingen van de lucht die via het uitwendige oor (de gehoorgang) en het binnenoor uiteindelijk de zintuigcellen in het binnenoor bereiken. Ook de elektromagnetische velden van alle draadloze technieken zijn trillingen. Trillingen die we met letterlijk met het oor opvangen wanneer de mobiel gebruikt wordt. Maar ook van de antennes en zendmasten voor de mobiele telefonie? Een ervaringsverhaal waar de neuroloog ons in 2005 niet wijzer kon maken en voorstelde om naar een slaapcentrum te gaan. ”Sorry, ik kan jullie niet helpen”.

 Hoe kun je horen?

Geluid bestaat uit luchttrillingen. Deze trillingen komen via het oor in de gehoorgang op het trommelvlies. Het trommelvlies is een dun vliesje tussen het uitwendige oor en het middenoor. De geluidstrillingen brengen het trommelvlies aan het trillen. De bewegingen van het trommelvlies brengen de drie gehoorbeentjes in het middenoor vervolgens in trilling. De gehoorbeentjes versterken de trillingen en dragen ze vervolgens over op het ovale venster. Het ovale venster is ook een vliesje op de grens van het middenoor met het binnenoor. Achter het ovale venster ligt het slakkenhuis. Dit deel ligt goed beschermd in het beenweefsel van de schedel en is gevuld met vocht. De bewegingen van het ovale venster veroorzaken golfjes in het vocht van het slakkenhuis. En de zintuigcellen in het slakkenhuis worden geprikkeld door de golfbewegingen van het vocht. Bepaalde zintuigcellen in het slakkenhuis registreren de hoge tonen, terwijl andere delen van het slakkenhuis geprikkeld worden door de lage tonen. De holte van het middenoor staat via de buis van Eustachius in verbinding met de keelholte. De buis heeft een slappe wand en is meestal gesloten. Door slikken en geeuwen gaat de buis even open, waardoor de druk in de holte van het middenoor gelijk wordt aan de luchtdruk van de omgeving. Als de druk in het middenoor niet gelijk is aan de buitendruk, dan voel je dat meteen: je oren ‘zitten dicht’.

Het middenoor is onder normale omstandigheden gevuld met lucht, die dezelfde druk en samenstelling heeft als buitenlucht. De buis van Eustachius maakt uitwisseling mogelijk, zodat de luchtdruk voor en achter het trommelvlies hetzelfde is.

Het middenoor is gevuld met lucht. Heeft de neuroloog in 2005 niet gezegd dat er vocht in de holtes achter het oor zitten? Dat dit niet de oorzaak was van:

-slaapproblemen hebben;

-een afwezige indruk geven;

-vluchtgedrag van school hebben;

-warrig zijn;

-de automatische bewegingen zijn verstoord.

Een stukje uit ‘Help, de kerktoren geeft straling’

Help de kerktoren is uitgegeven eind 2009 en is niet meer te koop.

In 2004 krijgt onze 17 jarige zoon Dirk een MRI (magnetic resonance imaging) scan. Sinds 2003, nadat we verhuisd zijn vlak onder een kerktoren(waar naar later bleek GSM 900 antennes voor de mobiele communicatie opzaten ter hoogte van de slaapkamers) en hij het VWO bezoekt in een ander dorp, slaapt hij heel moeilijk. Hij komt niet in slaap en wordt niet wakker. Hij vlucht van school waar hij zich niet lekker voelt. De pen kan hij niet vasthouden en de trap af lopen lukt niet. Wanneer hij thuiskomt staan zijn  ogen warrig en afwezig. Ik maak me zorgen. Hij moet een spoorweg oversteken en is hij wel voldoende op deze wereld om de trein op te merken? Op een CTI-scan is wat gevonden en een MRI-scan moet uitwijzen wat het is. 25 november is de afspraak om een MRI-scan te maken, nadat iemand heeft afgezegd en ik mag mee naar binnen. Horloges af en riemen af ( dit vanwege het magnetisch veld) en Dirk wordt bijgepraat wat hij verwachten kan en hoe lang het duurt. Ze praat over verschillende sessies. Dan gaat ze achter een glazen wand zitten waar nog een collega zit. Als het apparaat dan in werking wordt gezet schrik je behoorlijk. Wát een herrie. Het lijkt wel oorlog. Is dit nu magnetisch? Voel ik hier wat van? Eerlijk? Ik voel niets! Ik kan op het scherm achter de glazen wand kijken, maar het zegt me niets. Zit er een tumor? Kan ik iets van de gezichten aflezen? Na verschillende sessies van minuten is het klaar en kunnen we gaan. Omdat we toch in een groter dorp zijn, kunnen we mooi even wat levensmiddelen halen. Nú heb ik de auto. Als we in de winkel zijn gebeurt er iets; mijn voeten lijken wel aan de grond te zijn vastgeplakt. Mijn benen zijn zo zwaar. Jeetje, ik kan ze bijna niet optillen. Ook mijn armen zijn zwaar en vol. Als ik het Dirk vertel is zijn antwoord: ja, dat ken ik. Dat heb ik nu altijd!

25 november 2004: afspraak met de neuroloog voor de uitslag. Ze hebben twee holtes aangetroffen boven de slapen gevuld met vocht. Niets te betekenen volgens de neuroloog. Het kan erfelijk zijn  maar in niet de klachten veroorzaken welke hij aangeeft. Maar wat nu dan? De neuroloog geeft aan dat hij eventueel naar het slaapcentrum kan. Dan kunnen ze daar uitzoeken waarom het slaap- en waakritme verstoord is. Op mijn vraag: maar weet u geen andere arts waar we naar toe kunnen is het antwoord: wij kunnen u verder niet helpen. Maar ik heb een kind dat niet kan functioneren! Dat van school vlucht omdat het daar ziek wordt! Dat als een zombie, totaal ontregeld thuis komt! Wat is er dan aan de hand? Dit is toch niet normaal? Maar de medische wereld, de reguliere geneeskunde kan ons niet helpen! Ik ben eigenlijk met stomheid geslagen. Dan zoek je toch verder. Dan doe je toch alles om iemand te helpen. Dan laat je toch een jong iemand niet weggaan?

Trilling van elektromagnetische velden

Elektromagnetische velden (straling in de volksmond) zijn ook trillingen (frequenties). Elektromagnetische velden planten zich door de ruimte door elektrisch en magnetische oscillaties (trillingen. De frequentie is het aantal trillingen per seconde van een elektromagnetische golf en wordt uitgedrukt in hertz (Hz). Eén hertz is één trilling per seconde. Het verschil in alle elektromagnetische velden ligt aan voortplantingssnelheid van de elektromagnetische golven. Deze is gelijk aan de lichtsnelheid en alles in de natuurkunde wat licht (optica) is, is een elektromagnetisch verschijnsel en behoort net als radiogolven, microgolven, röntgenstraling en gammastraling tot het elektromagnetisch spectrum. Radiogolven en microgolven, zijn sinds de wisseling van de 20ste eeuw naar de 21ste eeuw, enorm toegenomen door alle draadloos gebruik van de veranderde maatschappij. Radiogolven die een lange golflengte hebben en hoe meer de frequentie toeneemt (hoe meer trillingen per seconde) hoe korter de golflengte is. De draadloze communicatie zoals de mobiele telefoons, wifi, slimme meter en smartphone, maken gebruik van velden met een frequentie van 100.000 Hz tot 300 GHz. Dat zijn zogeheten radiofrequente (RF-)velden of hoogfrequente elektromagnetische straling. Bij hoogfrequente elektromagnetische straling zijn de magnetische en de elektrische golven als het ware in elkaar verweven vandaar de term elektromagnetisch veld. De plannen voor het nog uit te rollen 5G-net maken gebruik van micro (millimeter)- en radiogolven.

Verkoudheid

Wanneer er bij een verkoudheid vocht in het middenoor wordt afgescheiden en dit niet meer goed door de buis van Eustachius kan worden afgevoerd, wordt dit een slijmoor genoemd. De buis van Eustachius is de verbinding tussen het oor en de neus. Bij kinderen is deze nog kort en smal en kan deze gemakkelijk verstopt raken bij een verkoudheid. Dat is de reden dat een slijmoor of vocht achter het trommelvlies voornamelijk bij jonge kinderen voorkomt. Maar ook volwassenen kunnen vocht achter het trommelvlies krijgen. Een van de klachten van elektrogevoeligheid is het elke morgen wakker worden met een verstopte neus alsof je altijd verkouden bent.

Veroorzaken de elektromagnetische velden het middenoor zodat het zich met vocht vult net als bij een echte verkoudheid?

 Evenwichtsstoornissen

In het middenoor ligt het evenwichtsorgaan en is een van de klachten van elektrogevoeligheid niet evenwichtsstoornissen? Aantasting van het middenoor kan leidden tot evenwichtsstoornissen.

Evenwichtsstoornissen is een ven de symptomen van elektrogevoeligheid (EHS).

Aangezichtserlamming

De aangezichtszenuw (nervus facialis), die de beweeglijkheid (mimiek) van het gelaat bestuurt en door het middenoor loopt, aangetast worden. Er ontstaat dan een aangezichtsverlamming.

Voor het gevoel in het gelaat is de nervus trigeminus (drielingzenuw) verantwoordelijk, ook kortweg genoemd de nervus V (nummer 5 van de 12 paar hersenzenuwen die we hebben). De zenuw ontspringt uit de pons (brug); dit deel dat de wortel heet, gaat dan naar de schedelbasis waar zich de zenuwknoop (zoals alle gevoelszenuwen die hebben) bevindt, het zogenaamde ganglion van Gasser, en waar de zenuw zich verdeelt in 3 takken (vandaar de naam trigeminus). De eerste tak verzorgt het gevoel van het voorhoofd en de ogen. De tweede tak verzorgt het middenstuk van het gelaat, dat wil zeggen de wang, de neus, maar ook inwendig de bovenkaak, het bovengebit en de neusbijholten. De derde tak is verantwoordelijk voor het gevoel in de onderkaak, het ondergebit, de tong en de kin. De derde tak bevat behalve de zenuwvezels die het gevoel overbrengen, ook motorische zenuwvezels voor het bewegen van de kauwspieren. Typisch voor een trigeminusneuralgie is dat de pijn optreedt na een prikkel die normaal niet pijnlijk is, zoals aanraking van de huid van het aangezicht, kauwen, tanden poetsen of een koude wind*. In de meeste gevallen wordt geen oorzaak gevonden voor trigeminus neuralgie.

*Is de prikkel misschien de onzichtbare, reukloze en geluidloos elektromagnetisch veld (trilling) van de draadloze techniek die bij elektrogevoeligheid verlammingen  in het gezicht geven?

De nervus facialis of aangezichtszenuw is de zevende van de twaalf hersenzenuwen. Deze zenuw stuurt de spieren aan die verantwoordelijk zijn voor de gezichtsuitdrukkingen. Daarnaast geeft de zenuw de smaakwaarneming van het voorste tweederdegedeelte van de tong en mondholte. Ook maakt de zenuw deel uit van het parasympatisch zenuwstelsel.   Het parasympathische deel is het deel van het autonome zenuwstelsel (het orthosympatisch zenuwstelsel ook wel het sympathische zenuwstelsel genoemd en beïnvloed de organen zodanig het lichaam arbeid, waar energie voor nodig is, kan verrichten. De vecht-of-vlucht-reactie).

Bij de klachten van elektrogevoeligheid horen ook;

-het vecht-of-vlucht-gevoel;

-verstoring in het autonome zenuwgestel door niet gewenste schokken in de benen. De benen doen niet wat ze moeten doen;

-extreme vermoeidheid

Buis van Eustachius

De buis van Eustachius vormt de verbinding tussen de middenoorholte en de keel-neusholte. Door het elastische kraakbeen en de slappe wanden is de buis van Eustachius normaliter afgesloten, waardoor bacteriën en ongewenste stoffen geen kans hebben vanuit de keel in het middenoor te komen. Als de buis van Eustachius verstopt zit, kan de lucht niet weg en zal via het slijmvlies waarmee het binnenoor bekleed is, in het bloed worden opgenomen. Hierdoor wordt vervolgens het trommelvlies als gevolg van onderdruk door de buitenlucht naar binnen geduwd. Geluid klinkt hierdoor zachter en horen gaat niet meer zo gemakkelijk. Soms veroorzaakt dit ook pijn in het oor. Dit kan zich voordoen bij allergie, verkoudheid of een ontstoken keel. Bij langer durende onderdruk gaan de cellen in de trommelholte vocht afscheiden. Doordat vocht achter het trommelvlies zich ophoopt,

Elektrogevoelig zijn is een allergie hebben van de technische elektromagnetische velden en is een van de symptomen niet verkouden zijn wat in de loop van de dag verdwijnt en de volgende dagen weer eerst verkouden zijn bij het ontwaken?

Veroorzaakt dit ook tinnitus? Wordt de onhoorbare straling hoorbaar gemaakt door het opgehoopte vocht?

Heeft de neuroloog in 2005 deze twee (het middenoor met de buis van Eustachius en het binnenoor met het slakkenhuis) met vocht bedoelde ruimtes bedoeld? Met vocht gevulde ruimtes die de klachten wél kunnen veroorzaken volgens mij. Is dit een verkeerd beoordeeld beeld van elektrogevoeligheid? Was het toen al bewust een verkeerde diagnose? Deze vragen komen 14 jaar later pas na een vaag vermoeden dat we toen (en nog) met een kluitje in het riet zijn (en nog worden) gestuurd.