https://en.wikipedia.org/wiki/File:Yellowstone_-_asessions.jpg

Geobiologie is een wetenschap die de samenhang bestudeert tussen de aarde (gea) en het leven (bio). Het is de wetenschappelijke benadering van de invloed die straling kan hebben op alles wat leeft, op aarde.

Geopatische belasting
Onder geopatische belasting wordt verstaan alle soorten straling die uit en om de aarde komen, de;
-Hartmann veldlijnen;
-Curry veldlijnen;
-wateraders;
-breuken;
-leylijnen;
-kosmische straling.

De Hartmann veldlijnen
Met de ontdekking rond 1950 dat er zones zijn met de ophoping van energieën ging Dr. Hartmann aan de universiteit van Heidelberg, wetenschappelijk onderzoek verrichten en kon de ligging vastleggen van een geomagnetisch netwerk: de Hartmannlijnen (of ook wel tellurische straling genoemd, naar het Latijnse woord tellus wat aarde betekent). Door onderzoek werd duidelijk dat de aarde stralingen in microgolffrequenties uit zendt in een netwerk van lijnen die noord-zuid en west-oost georiënteerd zijn. De banen zijn ongeveer 21 cm en de cijfers van schadelijkheid variëren naargelang de samenstelling van grond, de plaats en de dichtheid verandert. De schadelijkheid neemt eveneens toe bij de aanwezigheid van geologische breuken, wateraders en elektrosmog van radar, zendmasten, straalzenders en hoogspanningsleidingen.

Currylijnen
Ook is er een netwerk waarvan de lijnen noord-west/zuid-oost en noord-oost/zuid-west georiënteerd zijn. Dit wordt het Curry netwerk genoemd, ontdekt door Dr. Manfred Curry, de banen zijn ongeveer 80 cm en zowel de Hartmannlijnen als de Currylijnen horen bij de aarde. Het is wel belangrijk om te weten dat het niet goed is om langdurig te verblijven op knooppunten van deze lijnen, zeker niet wanneer deze gekruist worden door andere lijnen zoals wateraders en breuklijnen. Het immuunsysteem wordt dan overbelast, waardoor ook elektrosmog meer invloed krijgt op ons lichaam. Belangrijk is dus dat vooral de slaapplek op een geopatisch onbelaste plaats is.

Wateraders
Een stromende waterader ontstaat doordat regenwater de grond intrekt en een dun laagje water vormt dat elektromagnetische straling geeft van binnen in de aarde naar buiten toe. Wateraders verschillen naar breedte, gebied, kracht en diepte. Hoe dieper de waterader, hoe groter het stralingsveld aan de oppervlakte, omdat de stralingen door verscheidene breukvlakken moet, zoals de breukvlakken van een massief als oorzaak van platen tektoniek. Wateraders stromen van oost naar west en nemen onderweg frequenties en gassen mee (radongas). Van wateraders wisten onze voorouders al dat je daarboven niet je bed moet zetten. Het werkt op je organisme in. Ook bomen en planten reageren op wateraders. Een boom groeit a.h.w. over de ondergrondse stroming heen. Om niet de té sterke velden te ervaren. Deze geven niet veel goeds. Dieren en planten kunnen ons helpen om te kijken of we aan aardstraling moeten denken.

Een overzicht van straling haters en–liefhebbers
Stralenvluchters in de bloemen, planten dierenwereld.
Planten die straling mijden als het mogelijk is: rozen, geraniums, zonnebloemen, cactussen, aardappels, bloemkool, komkommer, en selderij.
Bomen die laten zien dat ze geen straling wensen: appel, peer, notenboom, seringen, beuken en linden. Staan deze op een stoorzone dan groeit de stam over de storingszone heen, gedraaid of is de schors spiraalvormig. Bij bomen en struiken die niet van de straling houden, kan men ook zien of er straling aanwezig is op de plaats waar ze groeien. Bomen met knobbels (tumoren), scheefgroei, dubbele stam e.d. kun je dan treffen.
Dieren: geiten, honden, paarden, ooievaars, runderen, reeën, schapen, varkens, vos, das en kippen.
Stralenzoekers (houden van straling) in de bloemen, planten, dierenwereld.
Dieren: kraaien, katten (zoeken het liefst een stralingsrijk plekje), meeuwen, muizen, slangen, konijnen, vliegen, insecten zoals muggen, hommels, mieren en wespen, watervogels, en uilen.
Bij planten/bomen/bloemen die het goed doen op een stralingsrijk plekje: eik, kastanje, maretak, kers, spar, den, lariks, wilg, brandnetel, valkruid, varens, knoflook, rabarber, bieten, rettich, uien, asperge, kamerlinde, azalea, klaproos, paddenstoelen, jeneverbes, brem, witte meidoorn, vingerhoedskruid, vlier, munt, belladonna, hertshoorn, gele plomp, riet, bamboe, kersen- pruimen- en perzikbomen.

Aardplaten
De aardkorst bestaat uit negen grote en zes kleinere platen, de zogenaamde aardplaten. Aardplaten zijn voortdurend in beweging (tektonische aardplaten) en waar de aardplaten tegen elkaar liggen kunnen er massieven ontstaan. Door tektonische bewegingen, komen gebieden omhoog, ten opzichte van omringende gebieden, die ook meestal minder harde en/of jongere gesteenten bevatten. Massieven in Nederland zijn:
-het Massief van Stavelot. Een geologische massief in de Ardennen, dat grotendeels in België ligt maar ook een gedeelte in Limburg naar Duitsland;
-het Londen-Brabantmassief is een geologisch massief, dat zich uitstrekt vanaf Maastricht over Noord-België en Zeeland, dan over de Noordzee en Zuid-Engeland tot in Wales.

Breuken in de aardkorst
Nederland ligt op de Euraziatische plaat en door de noordwaartse bewegingen van Afrika wordt de Euraziatische plaat, een beetje in elkaar gedrukt in de richting zuidzuidoost-noordnoordwest. Loodrecht hierop wordt de aardkorst iets uitgerekt. Geconcentreerd op een aantal plaatsen ontstaan hierdoor actieve breuksystemen. Bij deze uitrekking ontstaan horsten (de omhoogkomende delen) en slenken (de dalende delen). Langs deze breuksystemen is sprake van opbouw van spanning die zich ontlaadt in aardbevingen en of vulkanen. Breuken in Nederland zijn:
-de Peelrandbreuk. De Peelrandbreuk is een breuklijn en ligt op de lijn ten noorden van Roermond naar Deurne, Gemert en Uden;
-de Feldbissbreuk. Deze breuk begint ter hoogte van Aken (Duitsland) en loopt door zuid- Limburg, Belgisch Limburg, noord Brabant richting zuid- Holland;
-de Tegelenbreuk en net ten oosten, tussen het Siebengewald en de Ven-Zelderheide, de breuk van Viersen;
-de Viersenbreuk. Deze breuk begint ter hoogte van noordelijk Aken (Duitsland) en loopt langs het zuiden van Eindhoven, te noorden van Breda richting Noordzee;
-de Venlo-slenk. De Venloslenk of Slenk van Venlo is een slenk die ten oosten van de Peel ligt en zich bevindt tussen de Peelhorst en het Krefeldblok.
-het Winterswijks plateau (of Oost-Nederlands plateau). Het Winterswijks plateau ligt ten oosten van Gelderland tegen over de grens met Nordrhein- Westfalen. Er zijn talrijke breuken in de ondergrond van het Oost-Nederlands Plateau en door de bewegingen van de aardkorst komen daardoor met name in het oosten, in de omgeving van Winterswijk, diverse oudere lagen dicht bij de oppervlakte;
-de Zuidwalvulkaan. Een storing in de Waddenzee ten zuiden van Vlieland, veroorzaakt door de Zuidwalvulkaan. Een in rust verkerende vulkaan in Nederland die zich op ruim 2 km onder het aardoppervlak bevindt, onder de Waddenzee tussen Harlingen en Vlieland.

Leylijnen
De aardbol is verdeeld in parallellen en meridianen. Denkbeeldige parallellen verdelen de aarde in breedtecirkels en denkbeeldige meridianen lopen van noord naar zuid. Ze verdelen de aarde in kleine vakjes waardoor je gemakkelijker de plaats op aarde kunt bepalen. Op 30 juni 1921 merkte de Britse amateurarcheoloog Alfred Watkins op, dat op de lijnen belangrijke punten in het landschap lagen. Punten als:
-menhirs;
-steencirkels:
-dolmens;
-hunebedden;
-grafheuvels;
-heilige bomen;
-kerken, kloosters en andere bouwwerken.

Bij zijn onderzoek naar deze lijnen kwam hij veel plaatsen tegen met het begrip ‘ley’ erin (op verschillende manieren gespeld), wat volgens hem bescherming of luwte betekende.
En vandaar dat de meridianen (of lengtecircels) van de aarde ook wel leylijnen worden genoemd. Dat onze voorouders bekend waren met deze krachtige plaatsen is duidelijk aan:
-de pyramiden van de Egyptenaren;
-Stonehenge;
-de hunnebedden;
-kathedralen en kerken op krachtige leylijnen.

Leylijnen zijn positieve energiebanen die energie rond de aarde transporteren. Waar de leylijnen samenkomen zijn ze (extra) krachtig, deze plekken worden leycentra of krachtplaatsen genoemd.
Overal in de wereld zijn leylijnen te vinden en de dichtheid qua leylijnen is groot. Iedere tien meter lopen er wel twee of drie leylijnen. Het overgrote deel hiervan zijn zwakke leylijnen en maar een beperkt deel is (zeer) sterk. Het is dus onmogelijk om van alle leylijnen in een regio, provincie of land een (handzame) kaart te maken. Enkele bekende sterke leylijnen zijn:
-Leylijn Clervaux-Wijnaldum (van Luxemburg naar het noorden van Nederland)
-Leylijn Stonehenge-Externsteine (van Engeland door zuidelijk Nederland naar Duitsland)
-Lambertuslijn (in Noord-Brabant)

Kosmische straling
Vanuit de ruimte bereikt kosmische straling voortdurend onze aarde. Deze ‘kosmische straling’ worden ook wel ‘kosmische stralen’ genoemd, maar bestaan eigenlijk vooral uit ‘kosmische deeltjes’. De oorsprong van deze deeltjes is:
-de zonnewind;
-andere sterren binnen onze Melkweg;
-supernova’s;
-andere sterrenstelsels.

Op aarde hebben we twee belangrijke schilden die ons afschermen van buitenaardse deeltjes. Allereerst het aardmagnetisch veld dat deeltjes opvangt en de aardatmosfeer, een soort kogelwerend vest, dat de klap kan opvangen van de hoog-energetische deeltjes. Als gevolg van deze botsingen tussen kosmische deeltjes en de aardatmosfeer, ontstaat er een deeltjeslawine van onder andere deeltjes met een veel lagere energie. Die kunnen het aardoppervlak wel bereiken, maar zijn niet schadelijk voor mensen.

De frequentie van de zendmasten voor de mobiele telefonie versterken de wateraders
Nu is er sinds de eeuwwisseling van de 20ste eeuw naar de 21ste eeuw, sprake van een overweldigende implantatie van alle zendmasten voor de mobiele communicatie, satellieten voor 5G, C2000-, P2000 masten, radarsystemen en HAARP. De implantatie van alle deze apparatuur in onze bestaande leefomgeving is overweldigend. Al deze apparatuur genereerd elektromagnetische velden (straling in de volksmond) en raken ook een keer het aardoppervlak van de aarde. Zo werken ze mee aan de geopathische belasting van de wateraders. Wateraders nemen namelijk de frequenties van de natuurlijke elektromagnetische velden mee (breuken) en dus natuurlijk ook de technische (met mensenhanden gemaakte) elektromagnetische velden. Dus de frequenties van alle zendmasten en antennes versterken de wateraders en maken ze nog schadelijker.

Stralingsbalans wordt verstoord
De stralingsbalans van de aarde is een evenwicht van inkomende zonnestraling en uitgaande aardse straling. Als dat niet zo zou zijn zou de aarde voortdurend warmer worden. Is de verstoring van de technische elektromagnetische velden een reden voor het toenemen van de schadelijkheid van wateraders en ook een reden voor de klimaatopwarming?

Bronnen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stralingsbalans
https://stralingsleed.nl/blog/de-schumann-resonantie-en-hersenritmes/
https://wetenschap.infonu.nl/natuurverschijnselen/146350-een-vulkaan-in-de-waddenzee-nederland.html
https://praktijk-vdmeer.nl/algemeen/De-vegatest/indicaties/Geobiologie-en-aardstralen
https://wetenschap.infonu.nl/natuurverschijnselen/145750-de-aardlagen-bewegen-ook-in-nederland.html